XVII Niedziela Zwykła 2019 r.

Wiele osób dziś myśli zastanawia i martwi się jak przeciwstawić się złu, które, jak się wydaje, atakuje z coraz większą siłą. Zaczyna przyjmować konkretne struktury i zaczyna panować nad filozofią życia wielu osób. Przeciwstawiać się fizycznie? Rozpaczać? Wpadać w rezygnację? 

Dzisiejsze Słowo Boże jak zawsze przychodzi z rozwiązaniem. Pierwsze czytanie mówi o historii ratunku Abrahama dla miejsca znanego z wielkiego zła, które tam się dzieje. Sodoma i Gomora to przysłowiowe najgorsze miejsca na Ziemi. Co robić stojąc w obliczu takiej niegodziwości? 

Po pierwsze, trzeba po prostu być samemu sprawiedliwym. Uświęcać się obecnością Pana w swoim życiu. Jak widzimy już kilku ludzi uświęconych i dobrych ratuje wielu. Myślę, że chodzi tu też o świadectwo inności życia człowieka żyjącego dobrze. Wszyscy pogubieni myślą: a można jednak inaczej żyć. Każdy opanowany grzechem i złem gdzieś wewnętrznie cierpi. Wbrew temu jakby nie zaprzeczał, że jest mu dobrze. Wtedy potrzeba świadectwa: możesz inaczej żyć. 

Druga rzecz. To szczera, dobra modlitwa za innych. Widzimy jak Abraham uprasza ocalenie Sodomy i Gomory. Wstawia się za tymi miastami. Wręcz się targuje z Bogiem. Przynosi to wielkie efekty. Pokazuje to jak wielką moc ma taka modlitwa. Módl się za tych, co są pogubieni i siedzą w wielkim złu. Może okazać się, że uratujesz komuś życie, także i to wieczne. Bóg słucha, zgadza się, jest bardzo ustępliwy w tym dziwnym targu o innych.

Są to najznakomitsze dwa sposoby walki ze złem. One zamykają się w wielkiej prośbie, jaką zanosimy do Boga codziennie: „przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja”. Jego rzeczywistość jest bez cienia zła, grzechu i braku miłości.

XVI Niedziela Zwykła 2019 r.

Ewangelia nie jest życiowa i nie dzisiejsza? Ciagle mam takie doświadczenie jak Jezus. Jadę do dawno niewidzianych znajomych. Oczywiście przygotowywana jest kolacja. Siedzę i rozmawiam z Panem Domu. Ale nie ma Pani Domu. Jest w kuchni i przyrządza znakomitości. Super! Lubię znakomitości do jedzenia. Ale w tym momencie bardziej chcę porozmawiać z nią. W końcu z nią też jesteśmy zaprzyjaźnieni i chcę posłuchać co u niej. Jezus dziś w Ewangelii czuje to samo. Marta i Maria to Jego przyjaciółki. Kocha je i chce z nimi pogadać. Maria rozmawia a Marta biega jak oszalała, bo flaki muszą być idealnie doprawione a bigos mieć idealną temperaturę do podania. Troszczy się o gastronomię tracąc to, co najważniejsze na świecie – relacje z Jezusem. Nie mówiąc już o tym, że relacja z Jezusem to zawsze karmienie się Jego boskością. W tym zdaniu można znaleźć istotę Eucharystii, Adoracji i modlitwy. Droga Marto! Pogadaj z Jezusem! Doznasz takiej miłości i łaski, że niedosolone flaki i za zimny bigos będzie najwykwintniejszym daniem z restauracji z gwiazdkami Michelina. 

Czy Marta zrobiła źle? Nie! Super mieć przyjaciółkę, która chce zadbać o Ciebie i ugotować dla Ciebie przesmaczny rosół. Ale zatraciła w tym momencie absolutną istotę wszystkich spraw i rzeczy, które mamy na ziemi. Bliską obecność Jezusa. W swoim życiu jesteś jak Marta (wiem, bo każdy tak ma). Troszczysz się o wszystko a to spędza Ci sen z powiek. Chcielibyśmy tyle dobrego dla siebie i dla innych. Wpadamy w niezwykły aktywizm. Bo trzeba robić dużo i dbać o przyszłość. A Jezus spogląda na Ciebie jak na Martę i mówi: Chodź tutaj. Tobie potrzeba tylko Mojej obecności. A to zmieni Twoje życie. Poukłada i uporządkuje. 

Tylko jednego nam trzeba: Jezusa. Wyjeżając z Polski dostałem od młodzieży koszulkę z hiszpańskim napisem „Solo Dios basta!” (Tylko Bóg wystarczy). Jest to motto św. Teresy z Avila. Cóż za mądra kobieta! Bóg wchodząc w życie człowieka wypełnia pustkę, przepełnia swoją mocą słabość i układa jego sprawy w harmonijną całość. A wystarczy tylko…. Siąść u Jego stóp.

XIV Niedziela Zwykła 2019 r.

Dzisiejsze Słowo Boże jak zawsze mówi o wielu sprawach mojego życia. Jednak wybiorę ten aspekt, który najbardziej mnie porusza, a właściwie to chyba to, co zaspokaja jakąś wielką wewnętrzną potrzebę. Myślę, że każdy ją ma. Jest to potrzeba zauważenia i docenienia. I świadomość, że mogę robić rzeczy wielkie w moim życiu.

Już w pierwszym czytaniu widać jak Bóg chce wywyższyć człowieka. Będzie on pocieszony i traktowany przez Boga jak ukochane dziecko. Wszystkie narody będą podziwiały ludzi Boga. Serce każdego będzie wypełnione tylko radością a kości staną się mocne. A nad wszystkim będzie czuwać ręka Boga. Piękny obraz Starotestamentalnej obietnicy dla każdego z nas. Jezus w Ewangelii mówi bardziej konkretnie. Nie musisz się bać o rzeczy materialne, bo On zapewni wszystko. Znajdziesz sobie przyjaciół wszędzie, gdzie pójdziesz. Będziesz miał moc nad wszelkim najgorszym złem. I będziesz mógł uzdrawiać chorych.

Masz tak w życiu? Jeśli nie to znaczy, że jeszcze nie odczytałeś najbardziej pierwotnej wiadomości Twojego życia, którą komunikuje Ci Chrystus. A ta wiadomość brzmi tak: Posyłam Cię na świat jako ucznia do świadczenia o Mnie. Tylko uczniowie posłani i głoszący mają to wszystko, o czym mowa w Ewangelii. Problemem dzisiejszego Kościoła jest to, że ludzie nie słyszą od Jezusa tego, że są posłani. A jeszcze większą tragedią jest to, że nie chcą Go wcale słuchać albo nawet nie próbują. Wtedy nie dzieje się nic i w życiu zaczyna się pojawiać pustka, brak nadziei. Zadaj sobie dzisiaj pytanie czy wsłuchujesz się w głos Jezusa, w to, co chciałby Ci powiedzieć. I czy chcesz słuchać Jego głosu.